Msze św. z konferencjami odprawiał ojciec duchowny Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu ks. Andrzej Kowalski. Teksty mszalne z Księgi Mądrości i Księgi Tobiasza w przejmujący, charyzmatyczny sposób podawała aktorka toruńskiego teatru – p. Zofia Melechówna.
Rozważając zagadnienia służby drugiemu człowiekowi ks. Andrzej Kowalski zauważył, iż nasze człowieczeństwo ma być narzędziem tej służby. Służba jest wypełnianiem woli Boga, który zaskakuje niejednokrotnie człowieka, każe mu odrzucić utarte przyzwyczajenia, schematy i w wolności powierzyć się Stwórcy. Przykład Maryi odwiedzającej swą kuzynkę Elżbietę, uczy nas jak przekraczać swoje słabości, by dzielić się z innymi samym Jezusem. Osobiste spotkanie z Jezusem, moc tego duchowego doświadczenia i owoce spotkania z Nim uskrzydliły założycielki Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety, uzdolniły też do działania członków Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety. W dobie upadku wielu autorytetów i przeżywanych w historii Europy i naszej ojczyzny rozczarowań narzuca się konieczność autentyczności i przejrzystości życia każdego chrześcijanina.
Nieszpory ku czci św. Elżbiety, a potem także oddanie czci relikwiom Patronki Zgromadzenia Sióstr Elżbietanek były wielkim dziękczynieniem Bogu.
Tobiaszowe wezwanie z czytań mszalnych do wielbienia imienia Boga, w każdej chwili, w prawdzie i z całej siły, do wykonania sprawiedliwości i jałmużny oraz przestrogi św. Jakuba Apostoła, iż wiara bez uczynków jest martwa pozwoliły nam wewnętrznie przygotować się na przyjęcie Słowa o Sądzie Ostatecznym (Mt 25, 31-44). Bożą logikę uświadomiło przypomnienie Ośmiu Błogosławieństw. Jezus utożsamia się z biednymi, cierpiącymi, smutnymi, prześladowanymi, a służba człowiekowi potrzebującemu stawia nas niejednokrotnie przed decyzją o rezygnacji ze swoich planów, jakiejś przyjemności czy innego dobra – na rzecz drugiego człowieka.
W relacji z naszymi bliźnimi doświadczamy największych trudności, wynikających z zabiegania o własne dobro, własną korzyść. Tymczasem utrata – dobrowolna – swojej korzyści jest przez Pana Boga wynagradzana, rekompensowana. Staranie o odkrycie żywego Boga we własnym życiu i w życiu bliźniego wymaga gorącej i wytrwałej modlitwy, szczególnie prośby o dar Ducha Świętego dla sprzeciwiających się Bożej łasce członków naszych rodzin.
Uczestnictwo we Wspólnocie Apostolskiej ma nam pomóc w świadczeniu wobec bliźnich o miłosiernej miłości Boga. „Bóg liczy na ciebie i na mnie, że poniesiemy radośnie światło wiary, spełnimy Jego misję w historii zbawienia. Nasza wiara musi mieć konkretny kształt” – zakończył ks. Kowalski.
Rozważania, wspólna modlitwa i Komunia św. także w intencji żyjących i zmarłych członków Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety przyczyniły się niewątpliwie do ożywienia naszego elżbietańskiego charyzmatu. Słowa wdzięczności wobec pełnego Bożej radości ks. Andrzeja Kowalskiego oraz siostry prowincjalnej M. Katarzyny Pawlak i siostry odpowiedzialnej za Wspólnotę M. Damiany Szamotulskiej były objawem radości za otrzymane dobro i znakiem zjednoczenia członków Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety.
Barbara Oberlan